Van praatpaal tot mini-vakbondsbestuurder

De eerste generatie medewerkers die in de herfst van 1994 aan de slag ging bij Stichting VNB, werd geheel gerekruteerd uit de gelederen van de Vervoersbond FNV zelf. De bond was niet de rijkste vakorganisatie, moest roeien met de riemen die hij had. Het was ook uit kostenoverwegingen dat de kersverse stichting, opgericht om toe te zien op de cao-naleving in het beroepsgoederenvervoer, zich aanvankelijk voor een deel liet afleiden van haar beoogde controletaak. In het begin fungeerden de medewerkers van VNB namelijk veeleer als ‘praatpaal’. Van maandag tot en met zaterdag kon kosteloos worden gebeld naar de telefoonlijn van VNB. En dan niet alleen door vrachtwagenchauffeurs. Nee, om de kosten te drukken stonden de VNB’ers werknemers te woord uit het gehele spectrum van de Vervoersbond FNV. Dus niet alleen uit het beroepsgoederenvervoer, maar ook uit de havens, van het spoor, de besloten bus etc. VNB als telefonische advies- en informatiedienst. Dat leverde ongetwijfeld prachtige verhalen op, maar kostte zoveel tijd dat nalevingsdossiers er maar bekaaid vanaf kwamen.

Vanaf ongeveer 2000 kwam hierin verandering. Ten eerste werd de telefoondienst overgedragen aan het Contactcenter van de FNV. Denny Karakusevic heeft veel tijd en werk gestoken in het overdragen van de kennis aan en de begeleiding van de medewerkers van het Contactcenter. Op dit moment is Denny nog steeds een van onze drijvende krachten achter de contacten die wij onderhouden met het Contactcenter.

Grotendeels verlost van de telefoon, kon het echte nalevingswerk beginnen. Al ging dit aanvankelijk nog mondjesmaat. Tenslotte moest het nalevingswerk dat via de omgekeerde bewijslast werd gevoerd, vanaf nul beginnen. Werkgevers werden aangeschreven, werkwijzen werden ontwikkeld en er werd geprocedeerd, hoe leg je de cao uit? Maar ook hoe moet nu worden omgegaan met deze omgekeerde bewijslastregeling? Zoals Paul Bosch het mooi omschreef in de documentaire VNB 25 jaar: ‘Binnen het arbeidsovereenkomstenrecht is de omgekeerde bewijslast vloeken in de kerk’. Het is een regeling die afwijkt van de standaard binnen het arbeidsrecht “wie stelt, die bewijst”. Werkgevers vinden het vervelend, willen weten wie bij VNB heeft “geklaagd”. Maar juist door de omgekeerde bewijslast kon de “klagende” chauffeur anoniem blijven.