De wereld van het internationale wegtransport
Het uitbuiten van chauffeurs en het organiseren van concurrentievervalsing is in het internationale wegtransport een businessmodel geworden.
Op de Europese wegen rijden vrachtwagenchauffeurs uit meer dan dertig landen. Zij betalen bij het pompstation allemaal evenveel voor een liter diesel. Die prijs is een gegeven, zoals zoveel kosten in de transportsector een gegeven zijn.
De verdienmodellen zitten veelal in het creatief weg organiseren van werkgeverslasten op arbeid en het geknoei met de rij- en rusttijden. Er wordt veel gewerkt met ketens van onderaanneming. Op die manier worden de eigen verantwoordelijkheid, werknemersrechten en werkgeverslasten weg georganiseerd. Dit gaat zo ver dat daarmee zelfs de verkeersveiligheid in gevaar komt.
Vanuit Europa en in de lidstaten wordt geen prioriteit gegeven aan het handhaven van wetgeving die er is om werknemers te beschermen en concurrentievervalsing tegen te gaan. Inspectiediensten zijn door de jaren heen budgettair en politiek uitgekleed, werkgevers hebben totaal geen schrik meer van de inspectie en achten zich onaantastbaar.
Hoewel in de sector grote behoefte is aan instroom van nieuwe chauffeurs, staan arbeidsvoorwaarden continu onder druk. Tegen alle economische wetten in geldt in het wegtransport niet: wat schaars is, is duur. In het wegtransport wordt wat schaars is schaamteloos uitgebuit of afgedankt.
In de keten van onderaanneming in het autotransport zijn de autofabrikanten uiteindelijk de economische werkgevers van de chauffeurs die hun handel draaiende houden.
Die autofabrikanten laten zich voorstaan op hun CSR (Corporate Social Responsibility) beleid over eerlijk en transparant werken. Dat beleid bereikt echter nooit de cabines van de chauffeurs. Terwijl het transport voor de fabrikanten toch de ruggengraat vormt en een essentiële schakel in de productieketen is.
Chauffeurs uit Oost-Europa, de voormalige Sovjet-staten en inmiddels ook al Zuidoost-Azië worden op grote schaal uitgebuit en mensonterend tewerkgesteld. Ondanks het tekort aan chauffeurs is feitelijk sprake van een sociaal failliete sector. De chauffeurs en de nette werkgevers zijn de grote verliezers.